حاجت

 

 

ای خدا  درد دلم را با که گویم

 

بار دیگر بسته شد درها  برویم

 

بازهم سر کوفتن  بر درب بسته

 

بازهم راهی  به پشت در  نجویم

بازهم زاری و گریه  از ته دل

 

برهمان  ویرانه های آروزیم!

 

بازهم  با  اشک تلخ  دیدگانم

 

چهره ی غمدیده را باید بشویم

بازهم باید به صحرای جدائی

 

یکّه  وتنها  ،  ره دنیا  بپویم

تیره گی های  دلـــم  ‌،   پایان   ندارد

در پی نوری خدایا ،  بی سبب در جستجویم

 

رنگ شادی را ندیدم ، جز غمی بر دل ندارم

غم فقط چون یار جانی میدود هر دم بسویم

ای خدا با سوز گریه ، پشت درگاهت نشینم

تا که حاجت را نگیرم ، دست ازاین درگه نشویم

 

دست ازاین درگه نشویم!!!

سروده ی فــرزانه شیــدا