شور شیدائی -اشعار Farzaneh Sheida

اشعار فرزانه شیدا - fsheida-f.sh

شور شیدائی -اشعار Farzaneh Sheida

اشعار فرزانه شیدا - fsheida-f.sh

دوسروده با نامهای شاعرو درد عالم سروده آرش محمدی -وفرزانه شیدا

 
 سروده  آرش محمدی :
 
 
 شــاعــر
 
 
قبل هر نکته شما را  خواهشی

خواهم از لطف شما  بخشایشی

گر مکدر شد کسی در این مقال

از من و از گفته ام در این مجال

گر سخن ها تــند بودش   گاه گاه

من حــــقیر کمترین قــبل از گناه

شـــرم دارم از بزرگان خـــودم

عذر می خواهم ز گفته  بیش و کم :

مـــثنوی هم گه گروهی می شود

مـــعنی آن عـــهد بوقــی می شود !

آن یکی از عــشق خود دم می زند

وان دگر دستی به هرخُــم می زند !

این یـــکی از داغ می گوید سـخن

آن یکی از خـال و ابرو و دهــن!

حــالیا گفـــتید  و  باشد  نوبـــتی

بر من  تشــبیه ساز    غــربـــتی !

غـــربتی ا م  بین   این نا مردمان

تا که  کــی آزاد گـــردم از  زمان

عشـــق بازی و جــــوانی در برم

نیست دیگر، این دو معنی در سرم

چون پلــیدان عـــشق بازی می کنند

لاله ها با  پـــول راضــی   می کنند

من هــمان بهتر که گردم پــیرمرد !

حـرمــت عشـــقی ندارد روی زرد

در جــوانی پــیر  گشــتم  پــیر پــیر

گشــته ام از دســت دنیا ســیر ســیر

آنــــقدر نوشــیده ام ، کــم بس بوّد

شــهد شــیرین و تهـــوع زای  بد !

نیــز مــن هـــم عاشـــق  آزادیـــم

عاشـــق لاله، درخـــت و شـــادیم

عاشــق گفــتن ز عشـــق و لاله ام

عـــاشـــق   بوییـــدن      آلالـــه ام

عاشـــق شعری پر از احساس گرم

پر ز عشق و چون پری آرام و نرم

عاشـــق گویــــش ز جـــوی جــاریم

عاشـــق احــــساس و مـــردم  داریم

لــیک باشد آن رســـالت دوش من

گفتن از این مرز و بومم، از لجن !

مرز و بومم پـاکــــزاد و شــیر زاد

وای ! هر چـــه بوده اش بر باد داد !

ســــیر ما چون قـــــهقرایی می شود

شعر من چون مرگ، کاری می شود!

در زمـــینی پســـت و ویـــران و پلید

عشـــق گـــرم و حـــس خود باید ندید!

کو کـــسی با خـــط خود حاشـــا کـــند

عالــــمی را  پیــــش مـــا رســـوا کــند

ای شمــا شـــاعـــر، به پا گــــردید بــاز

واژگــانـــی را بــــگویید   از    نــــیاز

شـــعر ما عین خـــود تصـــویر ماست

شـــایدش انــکار او... تــقدیر  ماســت!

این جــماعت چون مریضی غرقه اند

دیــن و دنیا ســوخته ، بی بــــهره اند

هر دو دنیا چــــون غـــلامان داده اند

در صــف بنـــزین خــود اســــتاده اند !

در برنــجی  عـــشــق این بیچارگان

یادشان رفـــته گل و سرو چــــمان !

از گرســـنه بودن  این بی حالی است

چون شکم ها مـــغز ها هم خالی است

درد نان دارنــد و دیگر هیچ نیـــست

در افق های نگاه  هســت  و نیـــست

عشــق و عـــقل و دین خود را باختند

با هـــمه    نامردمـــی ها    ســاخـــتند

هـــر بــلایی کآمده   بر گـــردشان

ساکــــتند و نیست شـــکوایی از آن !

شــــعر من جز قلب این بیمار نیست

لالـــه و سرو و گلـــی در  کار نیست

با شـــما هســــتم شما‌! مــردم، شما‌!

این جـــماعت می رســـد بر انتــها

از گل و لاله نگــــویم جز به عـــید

عشــق و پروانـه نگویم جز به قـــید

شــعر من جز ســاز و پردازش بوّد

گر بود در عصر ما ، سازش  بّود !

چون نگـــویی بی هـــنر بر این پسر

((چند بیتی می ســــرایم با هـــنر !))!!!

چند بـــیتی آنچـــه خود در سر برم

از حضور و عشق و از این پیکرم :
 

ای که دریای غـــمت بی انــتها

می کـــشی این بـنده را بی مدعا

ای که نازت در لطیفی بی مثال

می رسانی عاشقت را بر زوال

باده  ی عشقت به سرخی جنون

غرق کردی ما در این مرداب خون

گوهر چـــشمت سیاه و بی بدیل

دُ ّر غلتان می کـــشد ما بی دلیل

کاش می شد  جان فدای تو کنم

نعش خود را خاک پای تو کنم

تا شود از بــندگی ها  وا  رهم

در مســــیر مست گشتن پا نهم

باده ای نوشم که سرخ و لاله گون

بر حریم عــشق مست و بی کنون

حال بین چون عشق بازی می کنم

روح خود اینگونه راضی می کنم:


مست مستم، مست و لا یعقل چو باد

مــی وزم هر جا که باشد پـاکـــزاد

گاه پیــــچم در سیاه گیــــسویت

گاه نــازم بر کــــمان ابـــرویت

گاه رقـــصم پیش چشم مست تو

گاه مـــانم در حــــریم دســـت تو

گاه گـــردم دور آن سرو چـــمان

گاه افـــتم زیر پا تســـــبیح خوان

گاه بوســــم روی ماهت را سمن

گاه هــــالک در رخت ای ماه من

من بــتم را می پرســتم بی درنگ

گیرمش در بر چو جانم تنگ تنگ
:::

آه و حسرت این تمامی خواب بود !

عاشـــقانه ...    نقشها بر آب بود !

وای!  دنیا نـــقش در بیداری است

آن قــوانین درشــــتش کاری است

کودکی لــــرزد ز تـــبداری و درد

دختری جان می کند با روی زرد

لای لایـــی دلـــش در قامــــتش

ساخــــته آینـــه ای از نکــــبتش

صورتش معصوم و نالش تلخ تر

در کنــارش هم یکی بدبــخت تر

آن پسر در نکبتش جان می دهد

دخترک روحش به شیطان می دهد

آن 3 ساله بچه شاید بوده   بد !

دخترک هم تن فروشی می کند

وای خاکم شد به سر ای هموطن

این بود تـــقدیر تو تــقدیر من ؟!!!

وای ! ایران مهد شیرانم کجاست ؟

این همه نامردمی ها از شماست ؟

...

این همه گفـــتیم  تا شاید  یکی

برنتابد    زین همه  بی پردگی

عشق من آن بچه معــصوم بود

چون 3 سالش گشته مرگش را سرود

باز هم از جــمع خواهم بخششی

گر شده بی حــرمتی در بیهشی

باز هم از عــشق گویید و چمن

باز هم از ســرو و لاله، یاسـمن

لـــذتی بردیـــم از اشـــــــعارتان

حــالیا باشـــد خــــدایم  یـارتـــان

وزن آن هم عارض است از کاملات

فـــاعلاتن فـــاعلاتن فــاعلات !

 
شعر از:  آقای آرش مــحمدی 
 
 وبلاگ شعر نو:
 
 
 
 
== درد عــالـــم ==:
 

درد عالم را چه ســـودی ناله ها

گـــفتن شــــعری  بیــاد  لاله ها

زین میان  کی بر قلم پرواز بود؟!

آنهمه حرف وسخن  در راز بود!

کـــس توان گفــــتنی هرگز  نیافت

عمر کودک ره به مرگی میشتافت

ای که باخـــود ناله ها را میکشی

قــلب خود را در غم دل میکُشی

درقفـــس چـــیدند  بال  مــرغ را

وای بر پرواز او... در این سرا  !!!

در جــــهانی که بپای درد ودل

چیده شد بال وپری، گشتم خجل!

دیــگر آخر درکـدامـــین دفتری

باز گردانم  دگــــر بال وپری؟!

با دلم گفــــتم دلا خــاموش باش

تا توانی در سکوتی گوش باش

پندها دادن  ، نشــد درمان درد

این جــهان افتاده در اقلیم سرد

کس به کس کی اعتنائی می کند؟!

یا "شکایت از جدائی می کند"!!
 
*(بشنو از نی چون حکایت می کند)
 
  (او فقط اینجا شکایت می کند*)!!

 قلب انسانی ، دگر غمخوار نیست

جز به سودی با دل ما یار نیست

ازچه باخود می کشی این سینه را

تاکجا غم میخوری دل! تاکجا؟!

بس کن این افسانه ها را بعد ازاین

زندگی با چشم این مردم ببین!

چون کسی غمخواری قلبی نکرد

ای دریغا  دل کشد همواره درد

قلب من آرام باش وبس خموش

تا توانی خود دراین عالم بکوش

تا توانی خود دراین عالم بکوش

 شنبه 4 خرداد 1387
 
 بداهه ای بود بر شعر ایشان!

 از: فــرزانه شــیدا
 
 
نظرات 6 + ارسال نظر
قزللو شنبه 4 خرداد‌ماه سال 1387 ساعت 10:52 ب.ظ http://as86gol.blogfa.com

سلام فرزانه ی گرامی.
این ها جز آتش بیاری معرکه چیزی بلد نیستند. ناراحت نباشید . ما بدتر از این ها را تحمل کردیم. این هم روش . مرسی از لطفت.

آرش شنبه 4 خرداد‌ماه سال 1387 ساعت 11:56 ب.ظ http://panjaareh.blogfa.com

سلام فرزانه عزیز و ممنون بابت لطفی که نسبت به من داشتی و شعرم رو نوشتی و شعر زیبایی رو که خودت نوشتی هم بهش اضافه کردی، امیدوارم لایق این همه لطفت باشم
فقط من اسم شعرم رو گذاشته بودم «شاعر» ممنون میشم که مثل سروده زیبای خودت یعنی «درد عالم» اسم شعر من رو هم قبلش بنویسی
باز هم ممنونم از این همه لطف و محبت و امیدوارم بتونم لایقش باشم

ارتباط یکشنبه 5 خرداد‌ماه سال 1387 ساعت 07:28 ق.ظ http://www.ertebat.blogsky.com

بکاریم نهالی سر هر پیچ کلام ...
خوشحالم که وبلاگ شما رو اگرچه به صورت کاملا تصادفی ، پیدا کردم . واقعا وبلاگ جالبی دارید .
خیلی تمایل به تبادل لینک با شما رو دارم . دوست دارم لینکتون رو تو سایتم داشته باشم تا هر وقت هم خودم و هم بازدید کننده هام دلمون خواست بتونیم بهت سر بزنیم .
اگه مایل به تبادل لینک باشی دوست دارم سایت من رو با نام
۩۞۩ بی پرده زنان و مردان را ببینید۩۞۩ لینک کنی . و حتما به من اطلاع بده که وبلاگ تو رو با چه نامی لینک کنم .
ارتباط

ایمان دوشنبه 6 خرداد‌ماه سال 1387 ساعت 01:20 ب.ظ http://mehre58.persianblog.ir

موفق باشید

سایبان چهارشنبه 8 خرداد‌ماه سال 1387 ساعت 04:29 ب.ظ http://www.aut-sayeban.blogfa.com

خیلی ممنون از شعری که فرستادید اگه میشه تو شب شعر ما حضور پیدا کنید تا در صورت امکان بیاد رو سن و شعرتون بخونید.

سعید جمعه 10 خرداد‌ماه سال 1387 ساعت 11:48 ب.ظ http://f10.blogsky.com

سلام دوست عزیز وبلاگ جالبی داری امیدوارم موفق بشی.
اگر مایلی تبادل لینک کنیم؟

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد