نگاهم سرشاری بغض غم را
 

درون سینه  مزه مزه میکرد 

طعم میوه ای نارسیده وکال 

تلخ و کِس  

وتلخ تر میشد آنگاه که دیده 

سرخی خشم را درروی ونگاه 

شاهد شد
 

 افتاد...بدونِ فرصت آه
 

وپرکشید چون کبوتری 

بر آسمانی که دیگر آسمان او نبود.  

گریستم در نهایت بغض