الیاف خاطره

 

 

از الـیاف خـاطـره بــود ....نـخهای اشـکم...

که   جـاودانـه  تـرا  می گریسـت...

        بـی آنـکه فـرامـوشت کـند!!!

 

 ف.شیدا

===============

 گوئــیا   مــنو تــو ز خاطر رفــته ایم ..

 

در جاده هـای   مـه آلـود  غــربــت..

 

 که" رسیدن" را فــرامــوش کـرده اســت!!!

 

اینـک ....در سـردی روزهـای بـی آفـتاب

 

که نقش بی رنگ خورشید....بر بوم آسمان....

                                                                             

ابر را در آغوش می کشد.. ...." انتها "....

ناپیدا تر از گرمای خورشید.."رفتن"را..

چه بیهوده   میسازد !!                                                        

 

"  ایـستادن" گامی بسوی رسیدن نیست 

 

  " امیــد" تنها  محـرکی ست کــه... گـامی را شتـابـان کــند

 

 در     آ رزوی رسیـــدنی... 

باید

 

امید را زندگی بخشید ....تا گامی برداشته شود

 

تا سکوت شکسته گردد

 

 باید گفت  آنچه را که گفتنی ست 

 

 سکوت دردی را دوا نخواهد کرد

 

 باید راهی بود و رفت

 

 حتی اگر خورشید نباشد

 

فرزانه شیدا /  ف.شیدا

دوشعر = ( نه قدرم را تو دانستی نه من..)... (چراااااا)

 

نه قدرم  را تو  دانستی 

               نه من  قدر تو  دانستم

ولی با   رفتن  از کویت 

             به  رنج و غصه پیوستم  

   ندانستم    که   هجرانت    

         مرا  ا  ز پا  در  اندازد

  کنون  نومیدم  از دنیا   

         چو  آخررفتی از   دستم

دلم خواهد ز عمق دل

       بریزم  اشک   سوزانی

چرا من با چنین شوری

         بدین حد بر تو دل بستم؟

ز درد  سینه  میسوزم  

     ولی  با تو   زدل   گویم

که من در قلب خود جانا

        همیشه عاشقت هستم!!!!

   همیشه عاشقت هستــم!!!

 از ف.شیدا

 

عشق

عشق خود را پس گرفتی..  من نفهمیدم چرا!!!

ترک ما کردی  ورفتی...  من نفهمیدم  چرا!!!

آز دلم ؛اسان گذشتی...  من نفهمیدم   چرا!!!

چونگه رفتی برنگشتی...من نفهمیدم  چرا!!!

با دلم هرگز نگفتی    من چه کردم بی وفا؟!

رو گرفتی  وتو رفتی     همچو  یک  ناآشنا

عشق تو اما  بدل       هرگز نشد ازمن جدا

تا ابد تا زنده هستم         من ترا خواهم ترا

تا ابد تا زنده هستم         دوست میدارم   ترا

1375 ف.شیدا